Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013
Το νόημα της φωτογραφίας (πσσσς ωραίος)…
Λοιπόν μιας και σε αυτό το μπουρδελο μπλογκ τα αναλύσαμε
όλα ήρθε η ώρα να πιάσουμε το νόημα των φωτογραφιών (κοινώς: άκουσα πολλές παπαριές
το Σ/Κ για τις Photoooobizzz
και είπα να ΠΑΡΩ ΘΕΣΗ! Ακραία αντρίλα).
Λοιπον, εγω ΔΕΝ θα αναφερθώ στα γραφικά περι φάτσαμπουκ (naaiiiiiaai to facebook leei re c!!!!) αυτά τα είπε ο ραψωδός
ο φιλόλογος, εγώ θα μπω στην ουσία (όπως πάντα μετά την 4η μπύρα
άλλωστε). Πάμε:
Ρε μανς, και γουμάνισες βλέπω τον κόσμο να τσακώνεται αν
βγήκε ωραία η μια φωτογραφία ή αν βγήκε άσχημη η άλλη και τα ρέστα, ΚΑΙ ΕΡΩΤΩ: γιατί
βγάζετε φωτογραφίες ρε παιδιά? Και φυσικά μου απαντούν: «μα τι βλακείες λες? Για να θυμόμαστε την στιγμή», και ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΩ: «μα αν καλή μου γυναίκα (ή
άντρα, οκ πάντα γυναίκα είναι ας μην κρυβόμαστε), αν σε νοιάζει να θυμάσαι την
στιγμή, θα έπρεπε να σε νοιάζει η φωτογραφία να είναι απλά ικανή να σου θυμίζει
την στιγμή που την τράβηξες, όχι πόσο ωραία δείχνεις σε αυτήν». ΕΞΗΓΩ !
ΑΚΟΥΣΤΕ: αν εγώ περνάω πολύ καλά σε μια
συγκεκριμένη κωλοστιγμή και λόγω σούρας ή λόγω κακής μνήμης ( ναι οκ, λόγω
σούρας ξανά) φοβάμαι πως θα την ξεχάσω, ή απλά ρε φίλος θέλω να την θυμάμαι
θα τραβήξω μια φωτογραφία ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΙΚΑΝΗ ΝΑ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ,
Υγ. Είναι δυνατόν? Είναι δυνατόν να μάζεψε τόσα βιούζ+ τόσα
καλά comments νηφάλιο κείμενο μου(το προηγούμενο)??? Ρε πάτε καλα εδώ μέσα
στο blogspot? Σοβαρευτείτε επειγόντως!
Σάββατο 25 Μαΐου 2013
Μια θεωρία από της φυγής τα μέρη…
Ναι οκ, για μια απλή θεωρία μου θέλω να γράψω απλά έβαλα
τίτλο να μοιάζει με τραγούδι των active member ώστε να δείξω ψαγμένος. Πάμε:
Μετα από μια τρομακτική έρευνα όσο ως προς το βάθος της όσο
και ως προς τον χρόνο της (ναι ναι, απλά άνοιξα το κοσμοπόλιταν και το έκλεισα)
ήρθε η ώρα να παρουσιάσω την θεωρεία μου για τον πυρήνα της διατήρησης μιας
σχέσης. Βαρέτο? Γραφικό? ΣΙΓΟΥΡΑ, ίσως, αλλα αφου έκανες το διαολέμενο
το κλικ κάτσε διάβασε τωρα.
Λοιπόν, για να την παλέψει μια σχέση σε καλό επίπεδο
μακροχρόνια χρειάζεται να παίζει καλή μπάλα σε τρία επίπεδα, ή έστω σε ένα από τα
τρία για να αντέξει βραχυπρόθεσμα.
1 επίπεδο: Επικοινωνία,
άμα τον άλλον ρε μαν δεν τον νιώθεις πρωτίστως φίλο και να είσαι άνετος να
ξεστομίσεις ότι κατεβάσει η κεφάλα σου,
ακόμα και μια άρρωστη ανησυχία σου, τότε ή έχεις σχέση των 16χρονων ή απλά
ένα casualfucking- που
λέει και ο παππούς μου εκεί στο μπέρμπιγχαμ- που το αποκαλείς «σοβαρή σχέση»
(εμετός και αηδία σε αυτή την έκφραση).
2 επίπεδο: Ερωτισμος,
καλέ μου αναγνώστη γνωρίζω πως δεν έπιασα τον παππά από τα αρχίδια
γράφοντας αυτό, αλλα πολύς κόσμος θεωρεί τον ερωτισμό και το σέξ κάτι ρηχό σε
μια «σοβαρή σχέση» (ναι πάλι αηδία και εμετός). ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, και δεν είναι μανς
διότι ΝΑΙ πρώτα περιμένεις ένα καλό mindfuck από
τον σύντροφο σου αλλά μετά αυτό πρέπει να μετατρέπεται σε ένα καλό fuck( φωνή από μέσα: σιγά το
λογοπαίγνιο ρε μαλάκα…). Άλλωστε για ένα
καλό σεξ τα πρώτα δυο πράγματα που χρειάζονται είναι α)χημεία β)πάθος για τον
άλλον, άμα δεν έχεις καλό σεξ δεν έχεις αυτά τα δύο, και άμα δεν έχεις αυτά τα
δύο προφανώς κάτι δεν πάει καλά με την σχέση μανς…
3 επίπεδο: Διασκέδαση,
το τελευταίο επίπεδο Μαν δεν
χρειάζεται και πολύ ανάλυση ναούμε, άμα δεν γουστάρεις να πάρεις τον άλλον να
πιέτε μια δυο, δέκα μπύρες και να πεθάνετε
στο γέλιο, ή απλα να γουστάρεις να παρτάρεις μαζί του τότε…λοςπου… Α ΚΑΙ
ΠΡΟΣΟΧΗ : Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν εννοώ να γίνει ο σύντροφος σου η παρεά σου ή η
μοναδική παρέα σου, άμα δεν έχεις ανεξάρτητη ζωή τότε
μάλλον έχεις εξαρτημένη σχέση.
Φλόρικο κείμενο, ισχύει, αλλά να μην με δει ρε φίλε κανά
κοσμοπόλιταν να με πάρει να κονομήσω? Και μετά να γράφεται στα σχόλια «ρε ο
ιταλός το ξεπούλησε δεν είναι πια real» και να γίνω ο Βουρλιώτης του μπλογκσποτ?? Ε?..
Υγ. ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΕΔΡΟ ΜΠΎΡΑ ΠΙΣΩ. ΛΑΘΟΣ. Χ-Ρ-Ε-Ι-Α-Ζ-Ο-Μ-Α-Σ-Τ-Ε ΠΕΔΡΟ ΜΠΥΡΑ ΠΙΣΩ!
Τετάρτη 15 Μαΐου 2013
Ο Γιάννης ο Ρεΐβας και η αγγλίδα η Ξανθιά
Μετά τον προηγούμενο λογοτεχνικό οργασμό με τον Γιάννη τον
περιπατητή και την Ντέμπορα την υπεργκρουβαλιάρα, ετοίμασα νεό οργασμό (ναι
μωρε λογοτεχνικό εννοώ!), οπότε όποιος κατουριέται, θέλει να φυσήξει την μύτη
του ή να πλύνει το αμάξι του(ε?) κλπ. ας το κάνει ΤΩΡΑ διότι το κείμενο που
ακολουθεί έχει επισημανθεί από 73 στους 100 υδραυλικούς ως επικίνδυνα
καθηλωτικό (α και κατά των αλάτων του πλυντηρίου), έτοιμοι?, ΕΤΟΙΜΟΙ ΛΕΩ ΡΕ? Είστε
δεν είστε, ποιος χέστηκε…παμε
Λοιπόν, δεν θα κουράσω με εισαγωγές ( φωνή από μέσα: και τι
έγραψες ολόκληρη παράγραφο στην αρχή βρε μαλάκα??), ο Γιάννης ο Ρεΐβας ήταν
κλασικό ρεμάλι του λυκείου που άρχισε τις «χαριτομενιές» με τις τρύπες και τα
κουμπιά(χάπια) μέχρι που σταμάτησαν πια να είναι «χαριτομενιές». Κάπου μεταξύ
αλκοολ, χαπιών, ρεΐβ πάρτι και λυκείου γνώρισε την Ευτέρπη. Για να γίνει έτσι
λίγο κλισέ το στόρι, ώστε μετά να παιχτεί ανατροπή?, η Ευτέρπη ήταν αυτό που
λέμε «κορίτσι πρότυπο» ή αλλιώς «πιάνοκαιγαλλικά». Κάτι όμως, που ο Γιάννης
ήθελε να βγάλει το καλό παιδί από μέσα του, κάτι που η Ευτέρπη ήθελε να βγάλει
την τσούλα από μέσα της ,α και κάτι που και οι 2 μαζί ήθελαν να βγάλουν τα μάτια
τους, έδεσε το γλυκό. Κάπου μετά από κανά τρίχρονο ο Γιάννης ξέμπλεξε, η
Ευτέρπη περίμενε στο νοσοκομείο τα αποτελέσματα για το αν είναι έγκυος
(τουλάχιστον έτσι είπε) κλπ. Και τώρα το ενδιαφέρον part:
Ο Γιάννης γνώρισε το καλοκαίρι μια αγγλίδα που ήταν τόσο -αυτό
που λέμε τσουλί- όσο και κουκλάρα (ΠΟΛΥ). Λίγο η έλλειψη του κάτι νέου, λίγο η
αυτοκαταστροφή του και η αγγλίδα έγινε ο καλοκαιρινός έρωτας του John και
άρχισαν τα περίεργα ξανά. Ο πούστης ο Γιάννης ένιωθε πολύ αναζωογονημένος , ΠΟΛΥ
ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΜΕΝΟΣ, πλησίαζε την αγγλίδα
και ένιωθε αυτό το γαμημένα ευχάριστο
χτυποκάρδι του «μαλάκα πες κάτι έξυπνο να γελάσει», και κάθε μέρα από εκείνες
τις δυο εβδομάδες περίμενε το βράδυ που θα την έβλεπε. Έλα όμως που όλο αυτό με
την αγγλίδα για κάποιο λόγο ο Τζον ήξερε ότι το βλέπει στον ύπνο του και δεν
είναι πραγματικότητα. Τουλάχιστον έτσι
ήθελε να πιστεύει. Ο Γιάννης για να τσεκάρει αν είναι πραγματικότητα ή άλλη
μια παραίσθηση από τα κουμπιά ή απλα ένα γαμημενο όνειρο αποφάσισε να κάνει κάτι τρελό ώστε να αφυπνιστεί. Πήρε τηλέφωνο την
Ευτέρπη να της πει το αντίο, και είπε στην αγγλίδα πως θα έρθει στο Σίτι να
πάρουν φωτιά τα προσανάμματα του καλοκαιρινού έρωτα(ξανά φωνη από μέσα :ίσα ρε
λογοτέχνη…). Δυστυχώς ή ευτυχώς το πείραμα του ΔΕΝ έπιασε και έμεινε εκεί στην ίδια κατάσταση. Στην ίδια ακριβώς κατάσταση, αυτός στο
γαμημένο νοσοκομείο και η Ευτέρπη να τον περιμένει να ανοίξει τα μάτια του από άλλο
ένα overdose. Λίγο η
έλλειψη του κάτι νέου, λίγο η αυτοκαταστροφή του ξανακύλησε στην μόνη σταθερά
του κατά αυτόν, τα κουμπιά…
Σάββατο 11 Μαΐου 2013
Χωρίς τίτλο(αλλά με περίσσεια μαγκιά ασούμε)
Την είδε από πίσω,
μαγεύτηκε, μέθυσε(και όχι μονο από τεκούιλα). Συνέχιζε για καμιά ώρα να την
βλέπει μόνο από πίσω μέχρι που αποφάσισε να αρχίζει να κερνάει τα σφηνάκια
χωρίς πολλά λόγια, μα με πολύ μυστήριο(ίσα μωρη Λένα Μαντά θα πεί κάποιος, και
δίκιο θα χει, αλλα όχι). Ο Γιάννης ίσα που συστήθηκε στην Ντέμπορα λέγοντας
πως του αρέσει η μέταλ, τα ναρκωτικά και η οικονομία. Η Ντέμπορα με το ψεύτικο της
στήθος και τον υπεργκρουβαλιάρη κώλο της είχε αρχίσει να καυλώνει από την
ειλικρίνεια και την διαφορετικότητα του John του περιπατητή (walker). Ο Γιάννης υποσχέθηκε στον εαυτό του να προσπαθήσει να μην
δει το πρόσωπο της ως το τέλος της βραδιάς όσο τρελό και υπεραπίθανο και να του
φαινόταν, ήθελε να κρυφτεί από την
αλήθεια? Μπορεί. Δεν τον ένοιαζε! Η βραδιά περνούσε, τα σφηνάκια
ερχόντουσαν, οι κόκες βγήκαν και το ίδιο και το πουλί του Γιάννη μας. Ο ήρωας μας
ήξερε πως μέχρι στιγμής, μέχρι την στιγμή που αρχίσανε το μέσα-έξω (ατάκα από κουρδιστό
πορτοκάλι, και καλά διαβασμένος) στο μπάνιο, είδε και των δυο τους τα
πρόσωπα στον καθρέφτη του μπάνιου, αηδίασε, σταμάτησε. Όχι το πρόσωπο της Ντέμπορας
ήταν μια χαρά, το δικό του ήταν αγνώριστο, είχε
αρχίσει να τον νοιάζει…
Τετάρτη 1 Μαΐου 2013
Σκόρπιες σκέψεις(Ναι την είδα και εγώ λογοτέχνης)
Τι γραφικός ωραίος τίτλος ε? Ορχιδέα (λανθασμένο autocorrect, αρχίδια ήθελα να
γράψω),αυτός ο τίτλος αδερφέ είναι η λογοτεχνική μεταμφίεση του «δεν έχω
έμπνευση σήμερα, θα γράψω ότι κατεβάσει η κούτρα μου, άλλα για να ψαρώσει ο κόσμος
ας το πούμε σκόρπιες σκέψεις».
Ναι, τι ναι?, Ναι έγινα και εγώ ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης
από αυτούς που επειδή δεν θα τον εκδόσουν ποτέ θα φταίει ο «mainstreamισμός» και θα βαφτίσω την
δουλειά μου «underground»όχι
επειδή δεν αξίζει να εκδοθεί ούτε στο κοσμοπόλιταν αλλά γιατί με φάγανε τα
κυκλώματα των εκδοτικών οίκων…αυτά που λές, εσυ? Εγω αδερφέ τον αναπτήρα που
σου ζήτησα περιμένω…
Λοιπόν, σκόρπια σκέψη νάμπερ γουαν(1): Τηλεόραση Ναι τηλεόραση Ποιος διάολος που γεννήθηκε μετά το 83’ βλέπει πλέον τηλεόραση? Ρε
μάστορα ΜΟΝΟ το youtube έχει κάνα δις κανάλια που ΕΣΥ επιλέγεις πότε και ποιο θα δεις άλλα ΕΣΥ βλέπεις τηλεόραση που έχει το τρομερό ποσό των:5-6 κανάλιων? Και μου πήρες και
αποκοποικο-γάμησεμε ουτε να το πω δεν μπορώ. Αμ ο άλλος που έχει και νόβα «για να
βλέπω κανα μούβι και καμιά μπαλίτσα ρε», ρε Αινσταίν των Πατησσίων, torrent? Livestreaming? Αν αυτές οι λέξεις δεν
σου λένε τίποτα και έχεις γεννηθεί μετα το 83’ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΣΠΗΛΙΑ να βάλεις mega να
δείς Σουλα-ο-μαν ο μεγαλοψωλής…
Δεύτερη σκόρπια σκέψη(2) (ευτυχώς που βάζω και τους αριθμούς
σε παρένθεση μην μπερδευτεί κανένας): Τρόλ. Ρε αλάνια το ότι κάθεται ένας μπροστά
από την καμέρα του πισέου του και λέει σάπια ανέκδοτα χωρίς να γελάει ή επειδή
κάποιος παραδίδει μαθήματα πωςναβάζειςπορτοκαλάδα
ΔΕΝ είναι αστείο επειδή απλα βαφτίζεται «τρολ». Τρολ είναι όταν κάνεις πουτάνα
το κεφάλι του φίλου σου με κάτι μη-αληθινό γελώντας με τις αντιδράσεις του! Το
κάναμε πριν βγεί στο ίντερνετ, το κάνουμε και τώρα και ΕΙΝΑΙ αστείο ΧΩΡΙΣ να το
βαφτίζουμε κάπως!
Τρίτη και Ιατρική( και καλά αστείο, αντί για φαρμακερή): Swag. Ε αρκεί, τι να πω για
αυτό.
ΑΑΑΑ να μην ξεχάσω, ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ public. Ήμανε προχθές στο
κατάστημα της αγίας παρασκευής υπογράφοντας την ποιητική μου συλλογή( τρεις το
λάδι τρεις το ξύδι, ναι αρχίδια δεν ήρθε κανείς σας) και είχαν το ΘΡΑΣΣΟΣ να με
πετάξουν έξω, με κάτι ψευτοδικαιολογίες του κώλου, του στυλ «Είναι παράνομο να
εισέρχεστε πίσω από τον κισέ του ταμία και να εκτυπώνεται χαρτια Α4 και να τα
υπογράφεται και να τα δίνετε σε όποιον μπαίνει», αλήτες καπιτάλες!
Υγ. Ed Helms είσαι
ανεπιθύμητος, μη-αστείος και ατάλαντος, σήκω και φύγε από το TheOffice αλλιώς
η original θα κάνει κατάληψη στα γραφεία(ναι τα offices, αστείο και στα αγγλικά γαμώ τη μόρφωση μου γαμώ δηλαδή)
Yγ2. Ίσως το χιούμορ μου σήμερα να ήταν εριστικό αλλά, χέστα δεν
έχει αλλά…
Υγ3. Πόσο κουλτουρέ είναι τα πολλά
υστερόγραφα…
Παρασκευή 26 Απριλίου 2013
Η Επιστροφή: Το τρύπιο πουλοβερ του Θεμιστοκλή.
Τι και αν σε άφησα μικρό μου blog( τι μικρό δηλαδή,
οικογενειακό είναι από άποψη επισκεψιμότητας ) ΑΛΛΑ επιστρέφω. Ναι, μετά από μισό
μήνα, και αφιερώνω την επιστροφή μου στους παρακάτω: Στον Νικόλα από Κολιάτσου
(εννοείται δεν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος), στα παιδιά που κάνανε πορεία έξω από την
Γ.Α.Δ.Α νομίζοντας πως η απουσία μου οφείλεται στους μπάτσους (ναι σε ευχαριστώ
γιαγια και παππού που επειδή δεν σήκωνα το κινητό μου νομίζατε πως με μπουζουριάσανε,
ευχαριστώ παιδιά). Τέλος ευχαριστώ τον Αντώνη τον Σαμαρά και τον Γιάννη τον
Στουρνάρα που μπορώ αντί να ανησυχώ για το μέλλον μου(ποιο μέλλον ρεεεε, χοχοχο)
να γράφω αυτές τις παπαριές.
Λοιπον, πάμε στο τρίτο κομμάτι της
ποιητικής συλλογής (Τρείς το Λάδι, Τρείς το ξύδι) όπου λέγεται Τρείς το
Λάδι-ΠΟΛΛΑ τα ξύδια(ναι τα ποτά εννοώ )
Το
τρύπιο πουλόβερ του Θεμιστοκλή
«Όχι Μπλάνκο, ΟΧΙ άλλο μπλάνκο!» φώναξε με μια γέρικη σάπια φωνή ο
Γερο-Θεμιστοκλής
Τον κοίταξα με αηδία και αποξένωση, όπως μια δημόσια άγνωστης
προέλευσης κλανιά
«Ξεκόψτε από αυτές τις μαλακίες» ξαναφώναξε ο γέροντας
«Πέτα αυτές τις κωλοχημείες και αγάπα τα λάθη σου γιατί είναι δικά σου,
είναι δικά σου Ευτέρπη»
(με το Ευτέρπη εννοούσε εμένα, απλά 89,3 χρονών κωλόγερος…)
Εγω τον κοίταξα με μια κρυφή στύση ανάμεσα στα μπούτια μου( είχε ο
Θέμης την Μενεγάκη στην τιβί βλέπεις) και του απάντησα:
«Δεν πάς να μπαλώσεις το πουλόβερ σου, και να αφήσεις αυτές τις παπαριές?»
Θέμης ο Γέρων: « Πότε θα καταλάβεις, να σέβεσαι και αγαπάς ακόμα και τις
μαλακίες σου ρε Αντρέα( όχι ούτε ο Αντρέας ήμουν), αντι να τις αντικαθιστάς και
να νομίζεις πως τις διόρθωσες με κωλοχημείες?»
ΑΥΤΑ ΜΑΓΚΕΣ. Χαιρετώ.
Κυριακή 7 Απριλίου 2013
Τρείς το λάδι, Τέσσερις το ξύδι(ναι μπήκε έξτρα φόρος και σε αυτό…)
Συνεχίζοντας λοιπόν την ποιητική συλλογή με μια μικρή
παραποίηση στον τίτλο ελέω του αγαπητού παλικαρά και πατριώτη, τραπεζίτη
Στουρνάρα, ήρθε η ώρα να αυτοσχεδιάσω.- (Ναι πάντα έτσι γίνεται και ας πουλάω
φούμαρα πως τα έχω έτοιμα, είχα διαβάσει σε ένα σοβαρό περιοδικό, μάλλον το glamour, πως έτσι ακούγομαι
πιο επαγγελματίας ή εγκληματίας..δεν έχει σημασία).-
Το πρώτο ποίημα για σήμερα
Προχθές Στα εξάρχεια
Προχθές εκεί στα
Εξάρχεια που έπλεκες δυο τζίβες
Με είδες με σακάκι
και σου έστριψαν οι βίδες
Σου έκλεισα το μάτι
και σου είπα «τα ράσα δεν κάνουν τον παππά»
Και μου είπες «Ναι
αλλά εγώ είμαι με τις κουκούλες και όχι με τις γραβάτες»
Και απάντησα «Μα εσύ
είσαι φιλελεύθερη γιατί με ταμπελοποιείς?, εσύ πιστεύεις στο είναι αλλά με
απορρίπτεις για το φαίνεσθε?, τελικά ποιος είναι ο φιλελεύθερος εγώ με το σακάκι
που σε θέλω και με τζίβες ή εσύ που με απορρίπτεις μονο για ένα σακάκι?»
(χειροκρότημα,
παραλήρημα, φσσσστ τι είπες πάλι ρε τρελέ και άλλα σκηνικά, στο κεφάλι μου και
ΜΟΝΟ)
Πάμε και στο δεύτερο
όπου έγραψα κάτω από την επήρεια ενός πολύ δυνατού Depon (τόσο
δυνατό που αντί για D πάνω είχε E,
στο έσκασα το υπονοούμενο ο πονηρός… και ναι το Depon δεν έχει
πάνω D
για όποιον καραγκιόζη πεταχτεί στα σχόλια)
Νηφάλιος?Νυφάλιος? Νιφάλιος? (όπως και να γράφεται, εγώ μια φορά δεν
είμαι)
Χράτσα-Χρούτσα
Χρούτσα-Χράτσα γρατζουνούσα την κιθάρα μου με δάκρυα στα μάτια
«Τι έγινε Θεμιστοκλή
?» με ρώτησε η Ευτέρπη
Πάλι έγραψα για το
εσώψυχα μου, άκου να δακρύσεις!
(αφου το άκουσε)
Είπε «Μα τι είναι
αυτό? Που είναι η μελωδία? Που είναι τα ακόρντα, τα ριφάκια, τα ιντερλούδια και
τα ρεφρεν?»
Εγώ σε κοίταξα με την
απορία που είχα κοιτάξει το 4ο θέμα της φυσικής στις πανελλήνιες
Ξαναείπε «Μα καλά δεν
ξέρεις από μουσική? Μα δεν ξέρεις να ΑΚΟΥΣ μουσική και θες και να συνθέσεις?»
Με δάκρυα στα μάτια
και ένα ναυτικό κόμπο στον λαιμό, Είπα «Ανατριχιάζεις? Δακρύζεις? Καυλώνεις,
Αυτοκαταστρέφεσαι όταν ακούς την μουσική?»
Με κοίταξες με την
απορία που είχες κοιτάξει τις οδηγίες
από το βιβλιαράκι του ΙΚΕΑ για το πώς να κατασκευάσεις το «τραπεζάκι-καρέκλα-γραφείο-μπαμπού
παρε παρε λέμε».
Ξαναείπα «ε τότε
ποιος δεν ξέρει να ΑΚΟΥΕΙ την μουσική?…»
Θα σταματήσω στα δύο διότι αν πάω στο τρίτο μάλλον θα
φορολογηθώ, και συν τοις άλλοις πόσο να επεξεργαστείτε σε μια μέρα διάολε? (για
ακόμη μια φορά η έλλειψη έμπνευσης καλύφθηκε με χιούμορ-Μπράβο Γιώργο.)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)