Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Ωχ....


Σημείωση:ο τίτλος αναφέρεται στην έκφραση του/της αναγνώστη/στριας.. διαβάζοντας τις πρώτες δύο σειρές..
Καπάκι ακολουθεί μπινελίκι. Καπάκι αφορισμός. Συγγνώμη!


Ήταν ένα αγόρι από ένα σημείο του πλανήτη που μιλούσε κ έγραφε (χμμμ φλερτάρει με το ψέμα) ελληνικά.

Ήταν ένα αγόρι που κάποτε θεωρούσε τον εαυτό του κατώτερο από διάφορους «μάγκες» ένεκα αφελέστατα προξενησθέντων τραυμάτων στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και όπου έπαιζε Celine Dior*(παντούwise στα 90s) . 

Ήταν ένα αγόρι που προξένησε μεγάλους έρωτες(αυτό το έχει βιάσει, το έχει σκοτώσει και το έκαψε κιόλας το ψέμα) που κατέληξαν σε αποτρόπαιο ξερατό αλλά πριν απ’όλα πέρασαν από όλα τα είδη σιροπιών, nutella και σούζες με BMX (σ.σ. ε και;)

Ήταν ένα αγόρι που ανακάλυψε και λάτρεψε τους Manilla Road στον 22ο Μάρτιό του-έκανα και κάτι σωστά!




.....[Παρέμβαση από τη γειτονική γκαλερί (με αφορμή την metal αναφορά μου) καμένων στο ηλιέλαιο ποιητών (και τους είπα ρε πούστη μου ότι το ελαιόλαδο είναι σε προσφορά σήμερα και μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων).]

“Δεν θα εναποθέσω το σπαθί μου,
Δεν θα λιποτακτήσω,
Στα πέπλα της αποκρουστικής/αρνητικής(πάρε ό,τι σε βολεύει) μου ύπαρξης,
Είμαι ο άρχοντας και θα παραμείνω ”.
Από ποιητική συλλογή του 1983 τιτλοφορούμενη Κρύσταλ Λότζικ, από το 7ο crescendo με τίτλο «The veils of negative existence» του Mark Shelton(Θεός μιας παγκόσμιας χωρίς σταυρούς, αναστάσεις, ζαβαρακαντρανέμια και πέτσινα πέναλντι θρησκείας).


Αυτό το αγόρι που λες δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία.
Απλά μέχρι να βάλει διαφημίσεις πρέπει να βρεις ένα κόλπο να σε διαβάσουν-δεν εννοώ παπάδες(είπε και τον πάτησε νταλίκα Σκάνια με 550 άλογα και 666 μουλάρια). 

ΠΡΟΣΕ(Υ)ΧΩΣ.. (μόλις 20 λεπτά δυσφημίσεις-ξεχάσαμε τι ταινία βλέπαμε) 


Η Μαρίνα πήγε για ψώνια με τη φίλη της, την δεν μας απασχολεί το όνομά της ούτως ή άλλως από το Μαρία το έβγαλε κ το φώναζε περήφανη στην γύρω περιοχή λες και ενδιέφερε κανέναν το όνομά της, αλλού εστίαζαν οι άνθρωποι.

Δν μ’αρέσει που δε μ’αρέσει αυτό που δε μ’άρεσε αλλά όταν δε σου αρέσει κάτι καλό είναι να μη σου αρέσει γιατί αν νιώσεις την παραμικρή τσιμπιά ότι κάτι σου άρεσε τότε θα πρέπει να εξηγήσεις το λόγο που σου άρεσε και κακά τα ψέμματα, είσαι φύσειν αντιδραστικός σε τέτοια θέματα.. Οπότε  άκου να δεις τι έγινε..

Ο Τάκης την είχε μεγάλη.. και την υπομονή του αλλά όχι αρκετά..

Αυτές οι δύο (καυλιάρες αν θυμάμαι καλά, πέρασαν και 20 λεπτά από τότε που τις είδα-σχόλια για μνήμη χρυσόψαρου να λείπουν) ζήτησαν τα μωρά μου να τις δώσουν να δοκιμάσουν 365(τυχαίος αριθμός) διαφορετικά στρινγκ έχοντας η καθεμία 9(το πολύ)€ στην(αααχ)  κωλότσεπή τους για να τα πλερώκουν αν επιτέλους κατέληγαν κάπου..
Δεν πρόλαβαν να καταλήξουν.

Ο εκνευρισμός θέριεψε στον εσωτερικό κόσμο του τυχαίου Τάκη ο οποίος ασυγκράτητος γαρ άδειασε το υπηρεσιακό του secuριtάδικο περίστροφο με τις.. πολλές τέλος πάντως σφαίρες στις βυζάρες(κατά το κοινό αίσθημα) των δύο ευειδών κορασίδων.


«Α ρε Τάκη, να τη λέγανε Ιοκάστη» σχόλιο ευτυχώς καλά κρυμμένου ειρηνοποιού, 
η σφαίρα φώναξε: έπαιξες στοίχημα παπαράκο;; στο ούρλιαξα μέσα στην αναμπουμπούλα, Αναγέννηση Δρυμικλάνων - Ολυμπιακός Γραφικών 3-0 με απόδοση ένα τόνο καρότα σε ξύδι.


Σήμερα είμαι μάρτυρας υπεράσπισης.


Τίνος όμως;;;;

Άτιμο Hangover.


Ευτυχώς που δεν υπάρχει θανατική ποινή (ευαίσθητο κοινωνικό σχόλιο).


*έχει επίτηδες γραφεί λάθος.


ΥΓ. Μαλάκα Νατάσα, σ’ευχαριστώ.
Αλήθεια.
Νατάσα;;
Ξύπνα μωρή!

2 σχόλια: