Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

(Εδώ και 20 λεπτά) περιμένοντας τον ------(ό,τι επίθετο σε βολεύει) να κατέβει

Μέρος I: Μέρα μεσημέρι δίπλα σε στάση λεωφορείου κάτω από κατοικία φίλου.

Κόσμος.
Προφανώς περιμένει το λεωφορείο.
Την έχω αράξει σταυροπόδι στο παγκάκι με τριλογία Something Wicked στα ακουστικά.
3 μέτρα και κάτι ίντσες πιο πέρα κορίτσι ετών 11-12.

ΑΚΡΑΙΟ τουπέ συνοδευόμενο από:

-Iphone(τώρα τι νούμερο ήταν θα σε γελάσω, το δικό μου smartphone όσο το είχα δν αποδείχθηκε και τόσο έξυπνο διότι πνίγηκε σε ένα μισογεμάτο ποτήρι νερό το οποίο αδέξια έριξε ο Ιταλός επάνω σε σημείο στο οποίο εναπόθεσα το δύστυχο κινητό οπότε έκτοτε είμαι με ένα Sony Ericsson του 2009 το οποίο παρεμπιπτόντως γαμάει!)
-Γυαλιά κοκκάλινα μεγάλου μεγέθους(πώς γινεται να τα φοράει τόσος κόσμος; μόνο στον Τζώννυ Ντεπ πάνε αυτά τα γυαλιά)
-Ξυνισμένη μούρη

-Απαίσιες γαλότσες του ψαρά 


Άνετα σφαλιάριζα τη μάνα σου. 

Α, καλώς το αγόρι! Πάμε για καφέ, αρκετά ασχολήθηκα με το εκκολαπτόμενο μαλακισμένο.

Μέρος ΙΙ: Κυριακή βράδυ περιμένοντας να ετοιμαστεί η πίτσα που παρήγγειλα πακέτο.

Έχω ένα θέμα με την ιστορία. Όχι συγκεκριμένα κάποιου έτους στο σχολείο. Ούτε απαραίτητα αυτή που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία. Αλλά αυτό με τους ήρωες των διαφόρων λαών..
Παράδειγμα: Πόσο Μέγας είναι/ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος;;

Αλήθεια, ο κόσμος που σφάγιασε κατά τη θαυμαστή πορεία του προς ανατολάς ήταν άξιος σφαγής; 
Συμμετείχαν σε κάποια δραστηριότητα κατάκτησης της Μακεδονίας; 
Άνηκαν σε κάποια μυστική οργάνωση;
Ήταν εξωγήινοι που εισέβαλαν μανιωδώς κ απείλησαν τον κόσμο με εξαφάνιση;
Όχι, απλά πας μη Έλλην βάρβαρος..
Υποθέτω ότι παρόμοιες ιστορίες ηρώων με αιματοβαμμένο παρελθόν διδάσκονται με παρόμοια περίσσια έπους και παιάνων  για τον Κεμάλ στην Τουρκία, για τον Αττίλα στην Ουγγαρία κοκ...

Είμαι τόσο χαζός που σκέφτομαι γιατί μας διδάσκουν αυτά τα γεγονότα ως θαυμαστές πράξεις ηρώων ενάντια σε εχθρούς και όχι απλά ως "ορίστε, αυτή είναι η ιστορία, τα αρνητικά της ανθρωπότητας εσαεί, σκέψου ρε κουμπούρα λίγο τι γινόταν τότε, δε χρειάζεται να επαναλάβουμε τα ίδια και τώρα";;;

Η ζωή είναι ωραία(και η πίτσα που παρήγγειλα) ;)


Pedro Σούρας Cervejas

ΥΓ. Θέλω σφυρίγματα υπέρ μου μόνο ενάντια στο γαύρο!

7 σχόλια:

  1. ο μέγας αλέξανδρος δεν ήταν μέγας γιατί σκότωσε πολλούς, αλλά γιατί με μικρό στρατό και εξαιρετικές στρατηγικές, νίκησε πολυάριθμους αντιπάλους, γιατί έφερε πολιτισμό σε περιοχές που τους ηλικιωμένους τους έδιωχναν από τα χωριά, γιατί έχτισε πόλεις και διέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό. μάλλον δε διάβαζες και πολύ ιστορία!

    καιδενεισαικαιγαυρος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν διαφώνησα και δεν θα διαφωνήσω σε κάτι από αυτά.. απλά εστιάζω στο ότι διδασκόμαστε σε κάθε σημείο του κόσμου ότι οι άλλοι ήταν οι "κακοί" που οι ήρωές μας έκαναν τις συγκεκριμένες κινήσεις γιατί πολύ απλά η ιστορία έχει γραφτεί από νικητές..
      Γενικότερα δεν θα έλεγα ότι δε διάβαζα πολύ, έχεις δίκιο και σε αυτό που λες- δε διάβαζα σωστά πιο εύστοχα τοποθετημένο... διδάχθηκα να διαβάζω για να πάρω καλούς βαθμούς και όχι να μου μένουν πράγματα για την καλλιέργειά μου και αυτό είναι από τα μεγαλύτερα σφάλματα στη ζωή μου ως τώρα..
      Προσπαθώ σιγά σιγά να ανακάμψω αλλά ακόμη δν γνωρίζω τίποτα ;)

      καιΕΝΝΟΕΙΤΑΙπωςδενείσαιγαύρος!!

      Διαγραφή
  2. Καταλαβαίνω τι θες να πεις, και εν πολλοίς συμφωνώ μαζί σου, αλλά τα παραδείγματά σου είναι κάπως άστοχα.

    Ο Μέγας Αλέξανδρος σαφώς και έσφαξε κόσμο, αλλά η πολιτιστική κληρονομιά που άφησε, οι επιτυχίες σε στρατηγικό, στρατιωτικό, πολιτικό και διπλωματικό ήταν, και είναι, αδιανόητες.

    Όσο για τον Κεμάλ, εννοείται ότι κι αυτός έσφαξε κόσμο. Αλλά αυτός έφερε την Τουρκία στο κατώφλι της Ευρώπης, αυτός την αναστήλωσε οικονομικά, αυτός βελτίωσε την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.

    Και ο Αττίλας ήταν σφαγέας, αλλά κατάφερε και ένωσε όλα τα ουνικά φύλλα, έστησε ένα κράτος δικαίου, έφερε την ανάπτυξη στην χώρα του (π.χ. υδραγωγεία, κτίρια, δρόμους) και έφτασε να απειλεί μέχρι και την Ρώμη.

    Συμπέρασμα; Και οι τρεις έσφαξαν, αλλά δεν έκαναν μόνο αυτό.

    Υπάρχουν, όμως, και άνθρωποι που μόνο έσφαζαν και δεν προσέφεραν τίποτα άλλο. Για παράδειγμα, ο Πολ Ποτ, ο Στάλιν, ακόμα κι ο Κόμμοδος. Θα έλεγα και τον Βλαντ Ντράκουλα, ο οποίος έκανε ανήκουστα πράγματα, αλλά στην χώρα του (Βλαχία: σύγχρονη Ρουμανία) λατρεύεται σαν ήρωας, επειδή πολέμησε τους Οθωμανούς Τούρκους και προώθησε, με καινοτόμες δράσεις, το εμπόριο, δηλαδή την οικονομία.

    Τα σέβη μου. Πάω να φάω μακαρονάδα με κόκκινη σαλτσούλα! Καλή μου όρεξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όσο για το κοριτσάκι που λες, άστα φίλε. Άστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κανθαροπόιντ! (εκτός από την κόκκινη σάλτσα που δε μ' αρέσει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εγω θα πω το εξης. Οχι γιατι στεκει σαν επιχειρημα αλλα γιατι εχει βαση σαν σκεψη αφενος και αφετερου δεν μπορω να αφησω ασχολιαστο κειμενο του Πετραν..

    Ας υποθεσουμε οτι καπου εδω στα σκατα που ζουμε ερχεται ενας τυπος με οραμα και προοπτικες εξελιξης, ενας τυπος που μπορει να φερει την αλλαγη. Πανω στην αλλαγη λοιπον σφαζει την μανα σου και κανα-δυο ξαδελφια. Θα μπορεσεις εσυ να πεις μετα απο δεκα χρονια αφου κανεις εβαλιουειτ το παρελθον να πεις, νταξ μανα μου, μου αφανισες το σοι αλλα δεν τρεχει μια αφου σωθηκε η χωρα!

    Σαφεστατα και τα προαναφερθεντα ιστορικα προσωπα συνεβαλαν στην εξελιξη της ιστοριας αλλα γυρνα 2.000 χρονια και ρωτα και καναν χωριατη-μετοικο που του σφαξαν τα γιδια και την γυναικα του αν του αρεσε

    Υ.Γ οχι, δεν ψηφιζω Αλεκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εκκολαπτόμενο μαλακισμένο, μου άρεσε αυτό! Με τουπέ 656.427 καρδιναλίων και κάτι ψιλών διάκων, και IQ φρυγανιάς. Παρεμπιπτόντως, γιατί τις φοράνε τόσα χρόνια αυτές τις άθλιες γαλότσες? Η μόνη φορά που τις ευχήθηκα ήταν πριν κανα 2 βδομάδες που κολυμπούσα για να φτάσω στην δουλειά (κι από τότε είμαι κρυωμένη).
    Για τον ΜΕΓΑ Αλέξανδρο με κάλυψε ο Κάνθαρος. Μην κρίνουμε τους ήρωες με κοινά μέτρα και σταθμά... Εξάλλου όπως εύστοχα είπε και ο Νικολό Μακιαβέλι, για να κατακτήσεις απόλυτα μια πόλη, πρέπει να την καταστρέψεις πρώτα...
    Κι ένα μικρό tip στην Ελενάλντα, με όλο το θάρρος και κάθε καλή πρόθεση. Καλή μου, άμα καταφέρει κάποιος να φέρει ευημερία σε εκατομμύρια κόσμου, δικαιολογείται η θυσία κάποιων, έστω και αρκετών. Δεν είναι ό,τι καλύτερο, είναι όμως πολλές φορές αναγκαίο. Πονάει, αλλά πρέπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή